உன் நினைவாக

உனக்கான காத்திருத்தலில்
நான் களைப்பது இல்லை
நீ எப்படியும் வந்து விடுவாய் யென
என்ற நினைப்பு என்
பொறுமையை நீட்டிக்க செய்கிறது.

நீ கிளம்பும் போது

என்ன பிரச்சனையோ

என்ன தடங்கலோ
என என்னை சமாதானம்
செய்கிறது உன்மீதான காதல்.

உனக்காக நான் வாங்கிவைத்த
ஓற்றை ரோஜாவை போலவே
என் முகமும் வாடி கொண்டுருக்கிறது

நேரம் போக போக. . . .

ஒரு அலைபேசி அழைப்பிலாவது
அழைத்து சொல்லி இருக்கலாம்
நான் வர இயலாது யென்று

மனசு தள்ளாட்டத்தில் இருக்கும் போது

கால்கள் எங்கே நேராய் பயணிக்கும்.


உன்னை காணாத ஏக்கத்தில்
எப்படி வீடு வந்து சேர்ந்தேன்
என்றே தெரியவில்லை.

ஓரு வேளை விரல் பிடித்து அழைத்து வந்தது

உன் நினைவாக இருக்கலாம்.

Venkatesan Balakrishnan
            
                 Vettavalam