கருவாய்
உனை உணர்ந்து
உருவாய்
கண்டிட்ட காலம் முதல்
கண்ணே உன்னை காக்க
இமை எனத்தான் நானிருக்க
பயம் என்னப் பனிமலரே
பதறாமல்
நீ உறங்கு
இரு கரங்கள் நான் பற்றி
பாதம் தான் அதை அசைத்து
நடைப் பழக்க நானுண்டு
சிந்தையிலே
இதை கொண்டு
சினுங்காமல்
நீ உறங்கு
ஏறத்துடிக்கும்
உயரம் என்ன
இமயமலை
தானும் என்ன
ஏணி என தான் மாறி
ஏற்றிவிட
நான் உண்டு
எண்ணத்திலே
இதை கொண்டு
ஏங்காமல்
நீ உறங்கு
சந்தம்
இல்லாப் பாட்டேனினும்
என் பந்தம் தான் உணர்த்தி
ஆராரோ பாட வந்தேன்
ஆணி முத்தே கண்ணுறங்கு
ஆராரோ ஆரிரரோ
ஆரிரரோ
ஆராரோ
Nandhini
Karthik (யோகநந்தினி)
No comments:
Post a Comment