தாய்மைத் தவம்

மணி மணியா முத்தெடுத்து
மாலையாய் கோர்த்தெடுத்தேன் 
கண்மணியே உனக்காக

வெள்ளியிலே சங்கெடுத்து
பசுந்தங்கத்துல வார்த்தெடுத்தேன் 
வெண்முகிலே உனக்காக

பட்டு நூலெடுத்து
பக்குவமா நெஞ்ஜெடுத்தேன்
பவளக்கொடியே உனக்காக

கற்பனையில் உருக்கொடுத்து
கனவுலதான் உயிர் கொடுத்து 
நித்தமொரு வண்ணங்கொண்டு
தேவதையா நீ வளர
பாத்திருந்த கண்ணுலதான்
பாலாறு கொட்டுதடி

பத்துமாசம் சுமந்திருந்தா
ஒரு பிரசவம் கண்டிருப்பேன்
கற்பனையில் உனச்சுமந்து
நிமிசமொரு பிரசவங்கண்டேன்

பாவிப்பய மக்களுக்கு
என் கனவத் தெரியலயே
பொத்திப் பொத்தி நான் வளத்த 
எம்மகளப் புரியலயே

புள்ளப்பேறு காணாம
பைத்தியமும் புடுச்சிடுச்சோ
மலடீன்னு சொல்லிச் சொல்லி
மண்ணுக்குள்ள தள்ளூம் 
இந்த உறவுக்கும் தெரியலயே

அம்மானு எனச் சொல்ல
கற்பனையில் நான் வளத்த 
செல்ல மக நீயிருக்க
உலகே அழிஞ்சாலும்
நம் உறவ யார் தடுக்க

முடுஞ்சி போச்சு இப்பிறவி
அடுத்த பிறப்பாச்சும் 
கற்பனையில் கண்ட உன்ன 
கையிலதான் ஏந்தவேணும்
கனவுலதான் வளத்த உன்ன
கண்ணால பாக்கவேணும்
மகவா கருவில் வந்து
மலடிப் பட்டம் தீரவேணும்.................

யோகநந்தினி

        ஈரோடு